این گروه خودروسازی از نخستین روزکاری سال ۹۸ تا پایان خردادماه، بیش از ۶۰ هزار دستگاه انواع محصولات خود را به مشتریان تحویل داده است.
به گزارش خودرونویس، حسین کاظمی طرقی افزود: در کنار اجرای برنامه موفقیت‌آمیز رونق‌بخشی به جریان تولید و با برنامه ریزی مناسب، تسریع در تحویل خودرو به مشتریان در دستورکار قرار گرفت و گروه سایپا موفق شد در بهار امسال بیش از ۶۰ هزار خودرو به مشتریان تحویل دهد.

سایپا در بهار امسال ۶۰ هزار خودرو به مشتریان تحویل داد
به گفته وی بخشی از این خودروها، مربوط به تعهدات قبلی بوده و بخش دیگر آن برای پاسخ‌گویی به تعهدات مربوط به فروش فوری و تنظیم بازار در نظر گرفته شده است.
کاظمی گفت: برنامه تکمیل و تجاری‌سازی خودرو‌های دارای کسری قطعات پیشرفته در گروه خودروسازی سایپا به خوبی پیش می‌رود و در ماه‌های آتی روند عرضه خودرو به بازار و تحویل خودرو‌های معوق مشتریان نیز با سرعت بیشتری دنبال خواهد شد.
معاون بازاریابی و فروش گروه خودروسازی سایپا ادامه داد: براساس اولویت‌بندی‌های صورت‌گرفته و شناسایی مصرف‌کنندگان نهایی، روند عرضه خودرو را تا ایجاد آرامش کامل در بازار و جلب رضایت مشتریان ادامه خواهیم داد.

یک کارشناس حوزه خودرو گفت: اشکال صنعت خودرو این است که دخالت‌های دولتی و حاکمیتی بسیاری در این صنعت وجود دارد و این مهم‌ترین دلیلی است که صنعت خودرو در ایران موفق نیست.

مینا علیزاده، اقتصاد۲۴- مشکل صنعت خودرو کجاست که هر روز بر مشکلات آن افزوده می شود؟ علاوه بر این سال‌هاست که ادعای تولید خودروی ملی به نام سمند و پراید را داریم اما با اعتراف اخیر وزیر صنعت، معدن و تجارت مشخص شد که لافی بیش نیست و بسیاری از قطعات آن نیازمند خارج از کشور است.

فربد زاوه در گفتگو با خبرنگار اقتصاد۲۴ در خصوص اعتراف وزیر صنعت، معدن و تجارت درباره عدم خودکفایی کامل صنعت خودرو در تولید خودروهایی مانند پراید و سمند و ارتباط آن با میزان کارآمد بودن این صنعت اظهار کرد: اینکه برخی از قطعات خودروهای داخلی وارداتی هستند حاکی از ناکارآمد بودن صنعت خودرو در ایران نیست، در هیچ کجای دنیا یک کشور نمی‌تواند تمامی نیازهای صنعتی خود را به تنهایی رفع کند و کشورهای صاحب تکنولوژی به مراتب پیشرفته‌تر و با زنجیره تولید تکمیل تر از ایران نیز زنجیره تامین صد در صدی در کشور خود ندارند و همه قطعه‌های مورد نیاز خود را وارد می‌کنند و این به معنای ناکارآمدی نیست.

این کارشناس خودرو با تاکید بر اینکه دور از منطق است که بخواهیم تمامی قطعات را در داخل کشور تولید کنیم افزود : نمی‌توان اکثر قطعات را با تیراژی که شرکت‌های بزرگ تولید می‌کنند در داخل کشور تولید کرد و اینکه بخواهیم از لحاظ فنی و اقتصادی با آن شرکت‌ها رقابت کنیم کار بیهوده‌ای است.

وی تصریح کرد: در هر فعالیت اقتصادی برای اینکه محصول نهایی از لحاظ مشخصات فنی، قیمت و … در بازار ظرفیت رقابت پیدا کند باید تولیدکنندگان آن به سراغ بهینه‌ترین تامین‌کنندگان محصول مورد نظر در سطح بین‌الملل بروند، زیرا ارزش افزوده هر کشوری در تولید روی موضوعات خاص مانور می‌دهد، به طور مثال در شرایط کنونی در ایران دو مزیت بزرگ انرژی و نیروی کار ارزان وجود دارد که می‌توان با برنامه‌ریزی قطعاتی که نیاز به این دو ظرفیت دارند را با سود بالا در کشور تولید کرد و به فروش رساند.

زاوه افزود: در خودروهای کار مثل اتوبوس ارزش افزوده بالایی می‌توانیم کسب کنیم، زیرا ناشی از مزیت انرژی و نیروی کار ارزان است یا در خصوص قطعات انرژی‌بر مثل موتور که به ریخته‌گری نیاز دارند می‌توان ارزش افزوده ایجاد کرد.

زاوه ادامه داد: مواد اولیه‌ مثل مواد فولادی یا پتروشیمی در کشور در دسترس است که می‌شود خیلی از قطعات را با استفاده از این مواد اولیه در داخل با ارزش افزوده بالا تولید کرد، البته خیلی از تکنولوژی‌ها هم در دنیا وجود دارد که در ایران یافت نمی شود.

این کارشناس صنعت خودرو گفت: اگر مجموع این موضوعات را کنار هم قرار دهیم متوجه می‌شویم نیاز است یکسری قطعات در داخل تولید و یکسری از خارج وارد شود تا هم از لحاظ مشخصات فنی به اهداف خود برسیم و هم از لحاظ قیمت وارد رقابت شویم.

وی با تاکید بر ضرورت کاهش دخالت های دولت در صنعت خودرو، گفت: افراط و تفریط در هر زمینه‌ای موردپسند نیست، اشکال صنعت خودرو این است که دخالت‌های دولتی و حاکمیتی بسیاری در این صنعت وجود دارد و این مهم‌ترین دلیلی است که صنعت خودرو در ایران موفق نیست. با یک نگاه اجمالی می‌توان دریافت که دولت، مجلس و قوه قضائیه و نهادهای دیگر همه در مورد صنعت خودرو اظهار نظر می‌کنند و به نوعی در آن نفوذ دارند و این باعث شده است که صنعت خودرو ایران بازدهی مطلوبی نداشته باشد.

زاوه در پاسخ به این سوال که آیا با توجه به شرایط بحرانی موجود باید به تعطیلی این صنعت اندیشید بیان کرد: موافق اینکه این صنعت به کلی تعطیل شود نیستم اما در عین حال معتقدم نمی شود این صنعت را به زور ارتقا داد.

وی با اشاره به اینکه اگر دولت از بازار خودرو خارج شود بازار می تواند تصمیم درست را اتخاذ کند گفت : در خودروی سواری می‌توان به ارزش افزوده خوب رسید، به شرط اینکه دولت از این موضوع عبور کند و با ایجاد فضای رقابتی اجازه دهد نتیجه نهایی را بازار تعیین کند، اگر این فعالیت‌ها اقتصادی هستند که ادامه پیدا کند، اگر هم سودی ندارد باید بسته شود تا هزینه آن را مردم پرداخت نکنند.

این کارشناس صنعت خودرو در پایان وضعیت این صنعت در ایران را بحرانی دانست و اظهار کرد: صنعت خودرو در ایران با بحران سنگین نقدینگی و مالی مواجه است، سیاست‌های دستوری دولت و سرکوب قیمت‌ها در قالب تورم کلی کشور به همه تحمیل می شود، خودروسازان نیز از این موضوع مستثنی نیستند، این صنعت دچار بحران مالی است که در ماه‌های آتی می‌تواند تشدید شود و در عین حال از باب‌ قیمت تمام شده نیز تحت فشار شدید تورم داخلی قرار دارد، به این معنی که از یک طرف هزینه‌ها بالا می‌رود و از طرف دیگر قدرت خرید مشتریان بهبود پیدا نکرده است، بنده شرایط پیچیده‌ای در کوتاه مدت و میان برای صنعت خودرو متصور هستم.

سال‌هاست به‌دنبال توسعه صنعت خودرو کشور هستیم و در این راه به‌ظاهر از هیچ تلاش و کوششی فروگذار نکرده‌ایم، اما چرا این وضعیت صنعت خودرو است؟‌ چرا به‌ظاهر هیچ‌کس راضی نیست؟‌ یکی از دلایل آن کیفیت پایین خودروها است که بخشی مهمی از آن به‌دلیل کیفیت پایین قطعات است.
سم مهلک برای توسعه صنعت خودرو
به گزارش خودروکار، کیفیت موضوع پویایی است و وقتی یک‌ونیم میلیون خودرو تولید شود و ۱۰هزار تای آنها دارای ایرادهای کیفی مهم باشند، آن محصول از نظر مشتریان به‌طور کلی بی‌کیفیت و گاه غیرقابل اعتماد ارزیابی می‌شود. واقعیت این است که ما سال‌هاست خودروهای با کیفیت تولید می‌کنیم و در عین حال، متاسفانه نظام تضمین کیفیت در خودروسازی به‌درستی مانع ورود کالاهای بی‌کیفیت نمی‌شود. اما این یک بخش قضیه است و مسئله مهم‌تر کمبود قطعه‌سازان توانمند و متعهد به کیفیت است.

این موضوع سال‌هاست مورد توجه مسئولان نظام و صنعت قرار گرفته است و راه‌حل را در بزرگ شدن و قوی شدن قطعه‌سازان برای رقابت‌پذیری و سرمایه‌گذاری روی تحقیق و توسعه(R&D) و کیفیت دیده‌اند. از آن مهم‌تر مفهومی به‌نام تیرینگ( Tiering) مطرح و در ۲۰سال گذشته به‌طور ناقص دنبال شده است. مفهوم تیرینگ با مفهوم رده‌بندی فرق می‌کند. رده‌بندی به معنی امتیاز دادن به قطعه‌سازانی است که دارای کیفیت و قابلیت اطمینان بیشتری هستند.

اما تیرینگ به مفهوم مسئولیت سپردن و اطمینان کردن به شرکتی برای تحویل‌دهی مجموعه‌ای از قطعات که به اصطلاح به آن ماژول می‌گویند، است. هر دو مفهوم رده‌بندی و تیرینگ در ایران پیگیری شد. البته امروز حدود ۱۰ شرکت بزرگ قطعه‌سازی داریم که دو تای آنها به معنی بین‌المللی، بزرگ هستند و در حال تبدیل‌شدن به تیروان (Tier۱) هستند. خوب این خبر خوبی است و علی‌القاعده باید مسئولان خوشحال باشند و در عین حال، مردم نتیجه این تئوری‌سازی‌های دانشگاهی را عملدر کیفیت و قابلیت اطمینان مشاهده کنند. اما چرا این اتفاق نمی‌افتد؟ دو دلیل عمده را می‌توان در این زمینه برشمرد.

از یک سو هزینه‌های مواد اولیه و تمامی نهاده‌های تولید بالا رفته، ولی دولت نمی‌گذارد قیمت‌ها به‌درستی بالا رود. و نتیجه این می‌شود که خودروساز هم اجازه نمی‌دهد که قیمت‌های قطعه‌سازان بالا برود. حال قطعه‌سازانی که بزرگ شده‌اند و برای خود آبرویی کسب کرده‌اند، دو راه دارند؛ یا از کیفیت بگذرند یا کالا تحویل خودروساز ندهند. متاسفانه اولی منجر به پایین آمدن کیفیت محصول نهایی و البته کاهش اطمینان مردم به محصولات و دومی منجر به خوابیدن خطوط تولید می‌شود. اگر قطعه‌ساز بزرگ راه‌حل دوم را انتخاب کند، خودروساز دو راه‌حل دارد.

یا باید با قطعه‌ساز کنار بیاید که در این حالت اقتدارش زیر سوال می‌رود و در عین حال پولی ندارد که به قطعه‌ساز بدهد، یا باید به‌دنبال منبع جدید برود که علی‌القاعده منبعی کوچک است. به هر تقدیر، این حرکت خودروساز هم منجر به کاهش کیفیت می‌شود. این چرخه معیوب ایجاد قطعه‌ساز بزرگ، ناتوانی در مذاکره با قطعه‌ساز بزرگ و در نتیجه ایجاد قطعه‌ساز کوچک، سال‌هاست ادامه دارد و باعث کوتوله‌پروری در نظام صنعتی ما شده است.

همه صنعتگران می‌دانند این وضعیت چه سم مهلکی برای توسعه صنعتی است. حال پرسش این است که آیا نباید ما پذیرای ویژگی‌های غول‌های صنعتی باشیم و به‌جای‌ آنکه دائم به آنها حسودی کنیم و آنها را متهم، با آنها همراهی کرده و اجازه دهیم نظام اقتصادی رقابتی کار خود را درست انجام دهد؟ ‌

امیرحسن کاکایی – عضو هیات‌علمی دانشگاه علم و صنعت

منبع: روزنامه صمت

خرید خودرو دست دوم باید با دقت زیادی انجام بگیرد چون گاهی صاحبان آن بسیاری از معایب خودرو را به منظور فروش رفتن خودرو می‌پوشانند.
تیتر20 -هنگام خرید خودرو دست دوم به نکات بسیاری باید دقت شود که یکی از این موارد رنگ شدگی بدنه خودرو است. رنگ شدن بدنه خودرو به معنی این است که خودرو قبلا تصادف داشته است و این تصادفات اگر شدید باشند خبر از آسیب‌های جدی‌تری به ما می‌دهند. پس هنگام خرید خودرو باید توجه خاصی به این امر داشته باشیم.

از چند روش می‌توان فهمید که بدنه خودرو رنگ شده است:

بررسی خطوط رنگ بر روی بدنه
یکی از راه‌های تشخیص رنگ شدگی بدنه خودرو، بررسی خطوط نامنظم در رنگ بدنه است. رنگ فابریک خودرو به صورت یک دست و منظم است اما در صورتی که خودرو رنگ شده باشد، در توالی این خطوط ناهماهنگی به وجود می‌آید.

مات بودن رنگ بدنه
گاهی اوقات مشاهده می‌کنید که رنگ قسمتی از بدنه نسبت به سایر قسمت‌ها مات است، این به معنای رنگ شدگی بدنه است.

استفاده از آهنربا
به وسیله یک آهنربای ضعیف، آن را بر روی نقطه ای از خودرو قرار دهید که اطمینان دارید رنگ نشده است. چند بار امتحان کنید و میزان چسبندگی آن را بسنجید. در قسمت‌هایی که خودرو رنگ شده باشد، به دلیل ضخامت بیشتر، چسبندگی آهنربا کمتر است و به سادگی می‌توان این امر را تشخیص داد.

استفاده از کارشناس
یکی از مطمئن ترین راه ها استفاده از کارشناس است. این کارشناسان که در صافکاری و رنگ خودرو یا تشخیص سلامت خودرو مهارت دارند، می‌توانند به وسیله دستگاه‌های تشخیص ضخامت رنگ، به راحتی رنگ شدگی خودرو را تشخیص دهند. میزان خطای این دستگاه‌ها تنها سه درصد است./خودروکار